سفارش تبلیغ
صبا ویژن


نیست بر لوح دلم جز الف قامت یار . . . . چکنم حرف دگر یاد نداد استادم
سید شهیدان اهل قلم، سید مرتضی آوینی:
هنر آن است که بمیری پیش از آنکه بمیرانندت و مبداء و منشاء حیات آنانند که اینگونه مرده اند... خون حسین (ع) و اصحابش کهکشانی است که بر آسمان دنیا راه قبله را می نمایاند... پندار ما این است که ما مانده ایم و شهداء رفته اند، اما حقیقت آن است که زمان ما را با خود برده و شهداء مانده اند... زندگی زیباست اما شهادت از آن زیباتر است... حب حسین (ع) سرالاسرار شهداست... از عاشورای سال 61 هجری دیگر زمان از عاشورا نگذشته است و همه روزها عاشوراست... کربلا حرم حق است و هیچکس را جز یاران امام حسین (ع) راهی بسوی حقیقت نیست... حقیقت هنر نوعی معرفت است که در عین حضور و شهود برای هنرمند مکشوف می گردد... هنر شیدایی حقیقت و تجلی شیدایی است
جمال شورجه گفت: «پیک‌نیک در میدان جنگ» به خط‌قرمزها نزدیک نشده است؛ ای‌کاش صدا‌ و سیما به این فیلم با نگاه حمایتی برخورد می‌کرد.

این کارگردان اظهار داشت: فیلم «پیک‌نیک در میدان جنگ» از آنجا که به خط‌قرمزها نزدیک نشده و از اصول و چارچوب‌ها پا را فراتر نگذاشته است.
این کارگردان سینما و تلویزیون، افزود: هرگاه فیلم‌های ما به خط قرمز نزدیک شده‌اند و از آن عبور کرده‌‌اند، حساسیت طیف‌های مختلف جامعه را برانگیخته است و به خصوص، مورد توجه و استقبال معاندان انقلاب قرار گرفته است.
وی ادامه داد: صدا و سیما باید از فیلم‌هایی مثل «پیک‌نیک در میدان جنگ» با رویکرد حمایتی استقبال کند و در تبلیغات آنها، نقشی بسزا داشته باشد، حتی می‌توانند به صورت رایگان تیزرهای اینگونه فیلم‌ها را پخش کند.
این کارگردان سینما خاطرنشان ساخت: به هر حال طنز هم، ‌گونه‌ای از سینماست که می‌توان مضامین مختلف اجتماعی و سیاسی را در آن به تصویر کشید، اما ما تاکنون در مقوله دفاع مقدس در سینما، کمتر به سراغ زبان طنز رفته‌ایم در حالی که اگر با این زبان طنز به دور از تمسخر و استهزاء و تخریب به سراغ مقوله دفاع مقدس برویم، مسلما با استقبال مواجه خواهیم شد و شاهد آثاری تأثیرگذار خواهیم بود.
شورجه معتقد است فیلم «پیک‌نیک در میدان جنگ» فیلمی خوش ساخت است و از صحنه‌آرایی و به خصوص جلوه‌های ویژه در خورتوجهی برخوردار است و در مجموع کارگردانی موفقی دارد.

دانشمندان در میان مردم، مانند ماه شب چهارده در آسمان اند که بر دیگر ستارگان پرتو می افکند . [امام علی علیه السلام]